(مدیریت ناپلئونى)

نقل شده است ناپلئون بناپارت در حکومت قدرتمند خود در فرانسه،نامه هاى دریافتى را تا دو ماه یا بیشتر باز نکرده و نمى خواند.

هنگامى که پس از این مدت نامه ها را باز مى کرد، بسیارى از مسائل و مشکلات مورد اشاره در نامه رفع شده بود و نیاز به رسیدگى و تصمیم گیرى نداشت. این سبک مدیریتى تحت عنوان"مدیریت ناپلئونى"نامیده مى شود،در برخى موارد،ورود سریع و عجولانه مدیران به مسائل ساختار نیافته و غیرمترقبه سازمان موجب مى شود مسئله پیچیده تر شود و تصمیمات مدیر،نتایج وخیم ترى را به دنبال داشته باشد.

بر اساس سبک مدیریت ناپلئونى،بروز مسائل احساسى بین کارکنان و یا اقدامات خارج از عرف و خارج از وظایف ذینفعان بیرونى سازمان،مستلزم درنگ و تامل بیشتر توسط مدیر است،چرا که گذر زمان به اشکال مختلف،ممکن است به پاک شدن این گونه مسائل یا حل آن توسط عوامل دیگر منجر شود. "مدیریت ناپلئونى"بر این محور استوار است که گذر"زمان"مى تواند منجر به حل بسیارى از مسائل حاشیه اى و فرعى سازمان شود به نحوى که ورود مدیر به مسئله را غیر ضرورى سازد. از سوى دیگر ورود عجولانه مدیر به هر مسئله حاشیه اى و جزئى سازمان،موجب افول جایگاه مدیر در سازمان و اثربخشى رهبرى وى در مسائل استراتژیک و کلان مى شود.

در صورت عدم حل مسائل از این دست پس از گذر مدت زمان معین،توصیه مى شود حل آنها به مدیران میانى و عملیاتى سازمان تفویض گردد. مطالعات نیز نشان مى دهند در سطح مدیریت عالى سازمان در مجموع،مدیرانی که سریع و عجولانه اقدام به تصمیم گیرى نمى کنند،موفق ترند.